تابلو – مرسل ماندگار نیازی

با غمِ‌ غریبی که در دل دارم، شروع به ‌نوشتن داستانِ تازه‌ام می‌کنم. دلم می‌خواهد کمی گریه کنم، روحِ‌ من فقط با گریه ارضا می‌شود. همیشه نیاز شدیدی به ‌رنج کشیدن دارم؛ رنج‌هایم با من رفیق‌های همیشه‌گی اند. از رفقای خوب و بدم اما، تنها تو برایم مانده‌ ای. تویی که گاهی می‌پرستمت و گاهی ازت بی‌زارم. حالا از زمان‌هایی‌ست که خیلی به ‌آغوش امن و پُرمهرت نیازمندم.