بیست و پنجمین نشست ادبی چارباغ خیال

عصر پنج‌شنبه ۱۱عقرب (آبان‌ماه)، بیست و چهارمین نشست ادبی انجمن‌ ادبی«خانه مولانا» و انجمن «نویسندگان بلخ» در سالن ابن‌سینای کتاب‌خانه‌ی عمومی فردوسی باحضور صالح محمد خلیق(شاعر، نویسنده، منتقد و رئیس انجمن نویسندگان)، سیدسکندر حسینی بامداد( شاعر،نویسنده، رئیس خانه‌ی مولانا و کتابخانه‌ی فردوسی)، محمد یوسف خسته(شاعر و دانشمند محبوب بلخ_مولانا خال محمد خسته) و جمعی از شاعران و نویسندگان بلخ؛ برگزار گردید. 

در ابتدای این نشست ادبی که با اجرای شاعر نام‌آشنای بلخ(آقای عاطف کابلیان) به پیش برده می‌شد، استاد صالح محمد خلیق، طبق روال برنامه(خوانش متن‌های کلاسیک) به ادامه‌ی خوانش شاهنامه‌ی فردوسی پرداخت و زندگی‌نامه‌ی منظوم سلطان محمود را بررسی واژه‌گانی و تحلیل محتوایی نمود. سپس  دو غزل از آقایان صفت‌الله صفوان و گل آقا طاهری به نقد و بررسی گرفته شدند و در پایان، شاعران به شعرخوانی پرداختند. 

فشرده‌ی دیدگاه‌ها در مورد شعر آقای صفوان:

استاد سیدسکندر حسینی: آقای بامداد ساختار آهنگی شعر آقای صفوان را متزلزل عنوان کرده و تاکید کرد که وزن و آهنگ اصلی شعر به هیچ عنوان نباید شکسته شود. او سنت به‌هم‌زنی آهنگ و وزن شعر را ناپسندیده اذعان داشت و شاعران حاضر در نشست را به دوری از آن سفارش کرد.
همچنین زبان پرداخت شاعر را سست و کم‌جان گفته و آن را دارای ظرفیت برجسته‌سازی هرچه بهتر دانست. سپس به نوعیت زبان شعری شاعر پرداخته و آن را زبان گفتاری اذعان نموده و گفت:«زبان گفتاری شاعر در این شعر آنچنانی که باید هضم نگشته و از اقلیت شعر بیرون شده است.»
در اخیر محور همنشینی قافیه و ردیف را در موارد چند، خوب و متحد ندانسته و به دوری پرداخت شاعر از اصل اقتصاد زبان، اشاره نمود.

استاد صالح محمد خلیق: استاد خلیق، با تایید گفته‌های منتقد پیش از خودش اذعان داشت که: نباید قانون شکنی‌های بی مورد و نادرست با اختیارات شاعری اشتباه گرفته شود. 
استاد، زبان پرداخت آقای صفوان را تازه و امروزی عنوان کرد و برایش سفارش نمود تا در راستای کارکرد هرچه بیشتر بر محور هم‌نشینی کلمات و قوت بیان یک‌دست بیشتر تمرکز کند. همچنان به صراحت در سرایش تاکید کرد و گفت: تعقیدهای ناخواسته قابل پذیرش نیستند و با وجود که جابه‌جایی واژه‌ها در شعر جواز دارد؛ اما این شگرد باید خیلی هوشیارانه صورت بگیرد تا مبادا در عبارات ابهام پدیدار شود.

آقای عاطف کابلیان: آقای کابلیان شعر را هنری از هنرها دانسته و تاکید کرد که: در اثر هنری نباید پیروی و تقلید صورت بگیرد و رد پای هنرمندی دیگر در آن(اثر) دیده شود. او همچنان افزود که: بعد از سرایش، شاعر با منِ منتقد خودش همراه شده و سپس با اثر خودش روبه‌رو شود تا با حال و هوای تازه و فضای ذهنی جدید راحت‌تر بتواند از شگرد جابه‌جای و حذف واژه‌ها استفاده کند.

چکیده‌ی دیدگاه‌ها در مورد شعر گل آقا طاهری:

آقای سید سکندر بامداد: آقای بامداد شعر آقای طاهری را دارای زبان روان، شسته و رفته دانسته و به شروع خوب و جالب آن اشاره کرد.
در ادامه‌ی سخن‌ها به محتوای درونی شعرهای اجتماعی که آمیخته با درد اجتماع هستند اشاره نموده و درد موجود در شعر امروز افغانستان را از نقاط قوت شعر این کشور قلمداد کرد. همچنان از بقای طبیعت‌گرایی در شعر افغانستان اظهار خشنوی نموده و آن را از ویژه‌گی های خوب شعر فارسی عنوان کرد. در اخیر آقای طاهری را برای طبیعت‌گرایی هر چه بیشتر در شعر تشویق و ترغیب نمودند.

استاد صالح محمد خلیق: استاد با تایید سخنان منتقد پیش از خودش علاوه کرد که: زبان شاعر تقریبا برجسته و عالی‌ست و شاعر بایست بیشتر از این‌ها بر محور شاعرانگی شعرش زحمت به خرج بدهد.

آقای عاطف کابلیان: آقای کابلیان شاعر را به دوری از انحراف بیانی تاکید و سفارش کرد و افزود که: بعضی از واژه‌ها حیطه‌ی استعمالی خاص و منحصر به خودش را دارد و در شعر باید این نکته مورد توجه شاعران قرار بگیرد تا شاعر در حین پرداخت با انحراف بیانی مواجه نشود.

در پایان، سید صبغت‌الله انتظار، سیدمحمدآقا طیبی، محمدناصر محمدی، سید یاسین شریفی، طاها حسینی، صفت الله صفوان، یونس ناصری، محمد یوسف خسته(مهمان ویژه) سید‌امین حسینی، سیدسکندر حسینی بامداد، استاد صالح محمد خلیق، حمزه‌ی عابر و سید موسی مهربان به شعرخوانی پرداختند. 

این برنامه هم‌چنان با گرفتن عکس‌های باهمی ختم شد.