هشتاد و ششمین نشست ادبی چارباغ خیال

نشست ادبی «چارباغ خیال»
جلسه‌‌ی هشتاد و ششم

گزارش: حمزه عابر

هشتاد و ششمین نشست ادبی «چارباغ خیال»‌ در بلخ،‌ بعد از ظهر روز پنج‌شنبه ۲ حوت (اسفندماه) ۱۴۰۳ خورشیدی، با حضور عده‌یی از شاعران بلخی برگزار گردید.

این نشست از سوی انجمن ادبی خانه‌ی مولانا و انجمن نویسندگان بلخ با همکاری کتابخانه‌ی عمومی فردوسی (به منظور گرامی‌داشت از زبان و ادبیات فارسی و با هدف یافتن شخصیت‌های ادبی ممتاز، از دل نویسندگان و شاعران جوان و ارائه‌ی راهکار خوب و راه‌گشا برای رشد و بالندگی آنان)، برگزار شد.

نمودار و فرایند نشست هشتاد و ششم چارباغ خیال در دو بخش: نقد و بررسی شعر و خوش‌خوانی شعر بازتاب یافت.

در نخستین بخش، شعری از «سیّدموسای مهربان» بر سبد نقد گماشته شده و در خصوص بلندی و کوتاهی آن، تنی چند از اعضای این نشست، برداشت‌ها و یادداشت‌های خود شان را اذعان داشتند که در خطوط زیرین، چکیده‌ی آن آورده شده است.

چکیده‌ی دیدگاه‌ها:

درباره‌‌ی این شعر گفته شد که: زبان نوسانی و پیچیده و بی‌پروایی دارد که حتا در رعایت دستور زبان نیز ناکام عمل نموده است. از سوی دیگر تصاویر استفاده‌شده برای خلق مضمون نیز، بیش از حد انتزاعی و ذهنی استند که درک و دریافت معنا را برای خواننده دشوار ساخته است. قدرت شاعر در به‌کارگیری آرایه‌های ادبی چون: «کنایه و استعاره» قابل ستایش است، اما از شایستگی اش به جهت مبالغه در این ویژگی، کاسته شده است چه آنکه برای تصاویر مستعار خلق‌شده، هیچ‌گونه کلیدواژه و سرنخی چه در شعر و چه در ورای مضمون آن دیده نمی‌شود و احساس می‌شود شاعر نخواسته است مراد خودش را به صورت دقیق بنماید و شعر به شرحی برون از خودش نیازمند شده است که این با اصل شعر و خصوصاً با «نظریه‌ی محاکات» در تناقض است و شعر شاعر آنچنان که بایست، آیینه‌ی بازتاب‌گر داده‌های مورد نظر او برای خوانندگان خودش نیست.

در اخیر، اعضای چارباغ خیال: محمّدیوسف جمال، محمدالله احساس، سهراب حفیظی، حمزه‌ی عابر، حسین‌علی صابری، سیّد علی حیدری خاکی، سیّد احمدرشاد حیدری و سیّدشاه‌محمد اسماعلیل‌زاده شعرهای تازه‌ی خودشان را خوش‌خوانی نمودند.

این نشست نیز چون دیگر نشست‌های چارباغ خیال با کندن عکس‌های خاطره‌ساز پایان یافت.