هفتمین همایش شب‌های بلخ به مناسبت بزرگ‌داشت حافظ شیرازی

همایش ادبی شب‌های بلخ

گزارش: سهراب حفیظی

هفتمین همایش ازسلسله‌ همایش‌های ادبی ‌«شب‌های بلخ» اختصاص داشت به بزرگداشت از خواجه شمس‌الدین «حافظ شیرازی»، شاعر پرآوازه‌ی زبان و ادبیات فارسی.

این همایش بعد از ظهر روز چهارشنبه،‌ ۲۳ میزان(مهرماه)‌ ۱۴۰۴ خ. از سوی انجمن ادبی «خانه‌ی مولانا»‌ در سالن همایش‌های مرکز آموزشی همان انجمن، با حضور دکتر سید روح‌الله حسینی-رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در افغانستان ، دکتر اسدالله ضیا-استاد دانشگاه، عاطف کابلیان-شاعر و منتقد ادبی، سیدسکندر حسینی بامداد- رئیس مرکز فرهنگی و انجمن ادبی خانه‌ی مولانا و جمع پرشکوهی از آموزگاران، شاعران، نویسندگان و فرهنگیان بلخ بامی برگزار شد

قرائت، سخنرانی، شعرخوانی و حافظ‌خوانی از فرایندهای مهم این همایش ادبی بود.

این برنامه شکوهمند، با گردانندگی سیدمحمدآقا جوینده-شاعر و پژوهشگر ادبی آغاز یافته و با تلاوت دلنشین و زیبای آیات آسمانی وحی توسط قاری برجسته‌ی بلخ-آقای سید روح‌الله موسوی به تجلی یافت.

نخستین سخنران همایش هفتم،‌ از سلسله همایش‌های ادبی « شب‌های بلخ» استاد عاطف کابلیان بود. آقای کابلیان پیرامون«شعر حافظ و نظر دانشمندان در خصوص شعر لسان‌الغیب» ایراد سخن نمود.

وی با نقل قول از داشمندان ادبی، حافظ را شاعر رند و معجونی از شاعران چون سعدی، خیام و مولانا دانست. او گفت: در عین حالی که حافظ معجونی از این شاعران است،‌ خود نیز دنیای منحصر به فرد خودش را دارد و صاحب اندیشه‌ی خودش است.

پس از آن چند تن از شاعران: احسان بدخشانی، حمزه محمودی(اهل افغانستان مقیم در ایران)، عباس جواهری(از شاعران اهل ایران) و سید امین اسفندیار(مقیم در کابل‌شهر) از طریق درگاه مجازی انجمن ادبی خانه مولانا در برنامه حضور یافته به شعرخوانی پرداختند.

پس از آن استاد سیدسکندر حسینی بامداد در پیش‌گاه مهمانان حضور یافته و ضمن عرض ارادت و خوش‌آمد به مهمانان سخنانی چند در خصوص حافظ ایراد نمود.

شاعر مویه‌های آمو ویژگی‌های بی‌شمار از شعرهای حافظ را نام برده که از آن جمله توجه مهمانان را به «قدرت حافظ در بیان و بازتاب اندیشه‌های عرفانی و عاطفه‌های انسانی» جلب نمود و گفت: در کنار دیگر شاخصه‌های شخصیتی حافظ، بیشترینه این ویژگی باعث عظمت وی شده و او را محبوب دل‌های عاشقان شعر و هنر ساخته است.

وی از نگاه زبانی و موسیقایی نیز شعر حافظ را در اوج شاعرانگی و شیدایی خوانده و آن را از نگاه زیبایی‌شناسی ادبی از ارزشمندترین گونه‌های زبانی شعر فارسی در طول تاریخ خواند.

رئیس انجمن ادبی خانه‌ی مولانا، حافظ را به معمار کلمه‌ها تشبیه نموده و گفت: این شاعر سترگ فارسی، کلمه‌ها را چنان استادانه اعمار و طراحی نموده که گویا همه‌ی ظرفیت‌های کلامی را از بالقوه‌بودن به فعلیت رسانیده و به همین دلیل زبان شعرش دارای ظرفیت مفهومی وسیع و عمیق است.

استاد بامداد در فرجام سخنانش از تاثیر اندیشه و جهانبینی حافظ به شاعران بزرگی چون گوته ونیچه اشاره کرده بیان داشت: این از جایگاه والای حضرت لسان الغیب است که گوته آرزو می‌کند شعری مثل اشعار حافظ داشته باشد و نیچه در دفتر شعرش به حافظ شعری تقدیم می‌کند.

سومین سخنران این همایش، دکتر سید روح‌الله حسینی نماینده فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در افغانستان  بود. وی در خصوص شعر حافظ با محوریت «شعر حافظ آیینه‌ی تمام‌نمای دین و حقیقت» صحبت نموده و زیبایی‌های کلامی و عوامل تاثیرگذاری و ماندگاری شعر حافظ را انگشت‌نشان کرد.

دکتر حسینی در ادامه خاطر نشان ساخت: حافظ، شاعر برون مرز‌ها است. در قرن هشتم زیسته است ولی خوشه‌چین ۵ قرن گذشته بود و تولید محصول ۷ قرن بعد

که در حدود این ۱۵ قرن گذشته، حافظ ذخیره‌گاه تمدن ادبی و فرهنگی این سرزمین است. به نوعی می‌توان گفت، درخشان‌ترین ستاره در سپهر فرهنگ و ادب، حافظ شیرازی است.

در جهان اسلام و خصوص فارسی زبان، کتاب حافظ بعد از قرآن، بیشترین خواهان را دارد. سرپرست وابستگی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در شهر مزارشریف در ادامه سخنانش افزود: باوجود اینکه حافظ شخصیت کثیرالابعاد دارد اما مهمترین ویژگی وافتخار حافظ این بود که قرآن را در چهارده روایت حفظ بود وتخلصش را حافظ گذاشت.

آخرین بخش این برنامه اختصاص داشت به سخنرانی ارزشمند دکتر اسدالله ضیاء.

وی شعر حافظ را ترکیبی از زیبایی‌شناسی و معنویت و مفهوم والای انسانی خواند.

سپس برای اثبات این ادعا چندین بیت از شعرهای حافظ از جمله این بیت مشهورش را: بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم/ فلک را سقف بشکافیم و طرح نو دراندازیم.

در آخر شاعران حاضر: سیدجمیل سجاد، طاها حسینی، بهمن انوشه، حبیب فروتن و حسیب دهزاد وسید احمدعلی فاخر به شعرخوانی پرداخته و این محفل را به فرجام رساندند