هشتاد و دومین نشست ادبی چارباغ خیال

گزارش: #حمزه_عابر

هشتاد و پنجمین نشست ادبی «چارباغ خیال»‌ در بلخ،‌ روز پنج‌شنبه ۴ دلو(بهمن‌ماه) ۱۴۰۳ خورشیدی، با حضور پر شور جمعی از شاعران وفرهنگیان بلخی برگزار شد.

این نشست از سوی انجمن ادبی خانه‌ی مولانا و انجمن نویسندگان بلخ با همکاری کتابخانه‌ی عمومی فردوسی (به منظور پاسداشت از فرهنگ و ادبیات فارسی و به هدف شناسایی چهره‌های برتر ادبی از میان نویسندگان و شاعران جوان و ارائه‌ی راهکار مناسب و مفید برای شکوفایی و ارتقادهی آنها)، برگزار شد.

نشست هشتاد و دوم چارباغ خیال با گردانندگی «حسن خرمی» یک‌ تن از شاعران فرهیخته‌ی بلخ آغاز شد و خوانش متن کلاسیک، نقد و بررسی شعر و خوش‌خوانی شعر از فرایندهای آن بود.

در نخستین گام برنامه، استاد صالح محمد خلیق به منظور شناسانیدن و آشنایی‌نمایی جوانان معاصر با ادبیات کهن فارسی و روش درست‌خوانی بعضی از واژگان قدیم، شاهنامه‌ی فردوسی را گشود و ابیاتی چند از  بخش دوم زندگینامه‌ی «فریدون‌پادشاه» را برخواند. 

پس از آن نوبت به بخش نقد و بررسی شعر رسید و غزلی از شاعر جوان و نوگام‌، آقای «نوری آهنگر» رو به سوی آیینه‌ی نقد نهاده شد تا داشته‌هایش بازتاب یابد.

در خصوص شعر آقای آهنگر شماری از اعضای نشست به سرپرستی استاد «صالح محمد خلیق» نقد و برداشت‌های خود شان را شریک ساختند که در ذیل به چکیده‌ی آنها اشاره شده است.

چکیده‌ی دیدگاه‌ها

شعر آقای آهنگر از چندین نگاه بررسی و تحلیل شد:

زبان: از نگاه ساختار زبانی، تازه، امروزی، ادبی و تا حدودی روان خوانده شد. ترکیب‌سازی و دگرگون‌گویی از زیبایی‌ها و حشو، ناهمگون و نامتانسب‌بودن بعضی از عبارات شعری و استفاده‌ از شماری از واژگان عامیانه در این شعر که با زبان کاملاً ادبی سروده شده است، از معایب آن شمرده شد؛

موسیقی‌: از نگاه موسیقی بیرونی در بحر «مجتث مثمن محذوف»‌ سروده شده است و این بحر از آنجایی که برای مضامین حاوی اندوه سازگار است، با مضمون شعر آقای آهنگر پیوند و تأثیرگذاری یکدست را شکل داده است. از نگاه موسیقی کناری این شعر ردیف نسبتاً کم‌کاربردی(خوشبختی) داشت که همراه با قافیه‌ی پرکاردبرد(دیار، مزار، حصار و…) روی هم رفته در جان‌بخشی مضمون شعر تأثیرگذار واقع شده است؛

آرایه‌های ادبی: از میان انواع آرایه‌های ادبی در این شعر: کنایه، تشبیه و استعاره بیشترین کاربرد داشته که تا حدودی موفقانه از آن بهره‌برداری صورت گرفته است؛

📖موضوع و مضمون: این شعر با موضوع اجتماعی-سیاسی سروده شده است و مضمون تاثیر عدم آزادی را در زندگی اجتماعی بازتاب می‌دهد. 

شاعر شرح حال خود و شهر خودش را که روزگاری آزادی عامل آسایش و خوش‌بختی آن بوده است بیان می‌کند و با نمایانیدن احوال دگرگون آن شهر، تاثیرات عمیق این فقدان بر زندگی خودش که جزء از اجتماع آن شهر است سعی بر خلق مضمون نموده است. مضمون این شعر با آنکه تازگی نداشت، اما نوعیت پرداخت به آن می‌توان امتیازی در این خصوص شمرده شود.

در آخرین بخش، جمع پرشکوه چارباغ خیال:

حسین‌علی صابری، محمدالله احساس، حسیب  دهزاد، طاها حسینی،‌ مجید خاکسار، یاسر علیزاده، سید احمد رشاد حیدری، موسی مهربان،‌ وحید علی نیا، محمد یوسف جمال، محترم ضیاءدین جویا، استاد صالح محمد خلیق، سهراب حفیظی و حمزه‌ی عابر، شعرهای تازه‌ی خود شان را خوش‌خوانی کردند.

این نشست همانند ساییر نشست‌های چارباغ خیال با گرفتن عکس‌های یادگاری به پایان رسید.