دهمین نشست ادبی چارباغ خیال

دهمین نشست(اختصاصی) خانه مولانا و انجمن نویسندگان بلخ، با عنوان «چارباغ خیال» عصر پنج‌شنبه ۱۵سرطان/تیر ۱۴٠۲ه. خ. با حضور صالح محمّد خلیق، سّید سکندر حسینی بامداد، علی‌رضا رحمانی و صابر رضایی، برگزار گردید.

این نشست که توسط حمزهٔ عابر گردانندگی می‌شد، شامل سه بخش بود؛
یک- شاهنامه خوانی.
دو- نقد اختصاصی.
شعر خوانی شاعران.

در بخش نخست: استاد صالح محمّد خلیق، عنوان دوّم شاهنامه را با عنوان «گفتار اندر آفرینش عالم» به خوانش گرفته و با توضیح و تفسیر مفصّل به پایان رسانیدند؛ همچنان راجع به اختلاف نظر زمین شناسان نو و قدیم، صحبت‌هایی مطرح کردند.

در بخش دوم: طبق برنامه ریزی جدید هر ماه ده شعر از شاعران شناخته شده‌ی بلخی در ترازوی نقد گذاشته می‌شود وجلسه‌ی عصر پنجشنبه 15 سرطان 1402 و جلسه‌ی دهم «چارباغ خیال» به نقد و بررسی ده شعر از عبدالواحد عاطف کابلیان اختصاص یافته بود
استاد صالح محمد خلیق رئیس انجمن نویسندگان بلخ سیّد سکندر حسینی بامداد رئیس انجمن ادبی خانه مولانا ،علی‌رضا رحمانی شاعر و نویسنده و محمد صابر رضایی شاعر، به ترتیب صحبت‌ها و نقد های خود شان را درباره‌ی این ده اثر مطرح کردند.

سید سکندر حسینی بامداد در نقد وتحلیل شعرها و این ده اثر آقای کابلیان گفت: عبدالواحد عاطف کابلیان از شاعران شناخته شده‌ی بلخ است شاعری که امضای خودش را پای آثارش دارد اما چیزی که در بقیه‌ی شعرهای آقای کابلیان و این ده اثر وجود دارد ناهم‌سانی ودوگانگی فضای زبانی بین زبان محاوره وگفتار با زبان رسمی است شاعر گاه در استفاده از زبان بومی و محاوره افغانستان بسیار موفق است و گاه بومی‌گرایی و استفاده از زبان محاوره از شعر خارج افتاده‌است.

آقای بامداد در ادامه‌ی صحبت‌هایش گفت: آقای کابلیان یک شاعر تصویر پرداز است و ترکیب سازی و تصویر گرایی یکی از شاخصه‌های مهم شعر این شاعر است و اگر شعر این شاعر از این ناهمسانی و فضای دوگانگی و نوسان بین ضعف وقوت خارج شود و شاعر بتواند از ظرفیت‌های زبان گفتار و محاوره افغانستان استفاده کند می‌تواند چشم انداز تازه‌ای را در غزل امروز افغانستان ایجاد نماید.

🔹️صالح محمّد خلیق، دومین منتقد این نشست بودند ایشان با تایید سخنان جناب بامداد بیان داشتند که؛ از زیبایی های قابل توجه این ده سروده، کشف‌ها و تصویرهای تازه آنها هستند، عنصر خیال در این سروده‌ها بسیار برجسته و صورت ها خیال به ویژه تشبیه، استعاره و تقیض نمایی های جالبی در آنها دیده‌ می‌شوند.

ایشان زبان شاعر را در آن سروده‌ها کاملاً امروزی دانست و پدیده‌ها، ترکیب‌های زیبا و بومی گرایی را از مشخصات برجستهٔ زبانی شاعر قلمداد کردند؛ همچنان راجع به آهنگ این سروده‌ها اذعان داشتند که؛ این سروده‌ها از تنوع گستردهٔ وزنی، قافیه‌ها و ردیف‌ها برخوردار اند که؛ در آن تناسب های لفظی مانند: جناس‌ها، واج‌آرایی، تناسب‌های معنوی و آرایه های دیگر ادبی، باعث آهنگین شدن این ده غزل شده است.

سپس آقای علی‌رضا رحمانی به ادامه صحبت‌ها بیاناتی مفصلی ارائه کردند، آقای رحمانی در نگاه کلی، ده سروده مورد نظر را دارای تصاویر شاعرانه، نگاه تازه، ترکیب‌های نو دانستند و بیان داشتند که؛ در این ده شعر نوسان وجود دارد، یعنی: بعضی از شعرها پر از تصاویر و نگاه‌های تازهٔ شاعرانه است و بعضی از آنها تقریباً فاقد شاعرانگی اند، عدهٔ سهل و بدون چشم انداز شاعرانه اند، همچنان از نظر زبانی هم در نوسان اند؛ در برخی از موارد زبان بسیار روان و بدون دست انداز به چشم می‌خورد.

در اخیر، آقای صابر رضایی، چند نکته را اضافه کردند. ایشان، شاعر را به دوری از تکلف شاعرانه و زبان‌بازی‌های غیرضروری فرا خواندند و اضافه کردند که؛ توجه به این نکات از شعریت شعر می‌کاهد و باعث می‌شود شعر به نوعی توخالی شود.

 در بخش سوم: علی‌رضا رحمانی، صابر رضایی، سیّد امین حسینی، سیّد احمد سادات، گل‌آقا طاهری، حسیب خرّمی، حسن خرّمی، سیّد سکندر حسینی بامداد، صالح محمّد خلیق و دیگر شاعران، شعرهای تازه‌ی خود شان را به خوانش گرفتند.