سیده تکتم حسینی

خود را بغل کرده‌است در تختی که دنیاستروحی که خاموش‌است اما غرق غوغاست روحی خمیده، خنده‌هایش لب پریدهروحی که در عین شکستن باز زیباست هر روز او چیزی به جز...

راه می‌افتم سوی افسانه‌های دور با تومثل عشاق قدیمی ساده و مغرور با تو هم‌پیاله با دو چشمت می‌شوم دیوانه و مستمست‌تر از دانه‌ی دیوانه‌ی انگور با تو نقش می‌بندد...

شعرخوانی سیده تکتم حسینی پنجمین نشست ادبی از بلخ تا نیشابور