پیِ دل‌جویی خاطر، سرِ راهی گاهی – نقی عباس کیفی

پیِ دل‌جویی خاطر، سرِ راهی گاهی

سوی من نیز توان کرد نگاهی گاهی

دلق را چاک کن و پیرهن عیش بپوش

بهتر از رنج ثواب است، گناهی گاهی

می‌شود رفت به معراج، اگر بنده شَویم

می‌شود بارِ گرانی پَرِ کاهی گاهی

یوسفی کُن ز مسیحایی اگر خسته شدی

از بلندای فلک تا بُنِ چاهی گاهی

خانه‌ی توست دل ما، قدمی رنجه نما

لحظه‌ای، ساعتی و هفته و ماهی، گاهی

جای حرفی، سخنی نیست به هر حال که نیست

عشق، محتاج به سوگند و گواهی گاهی