مهتاب ساحل-چون كابل قديمِ پر از پاک‌بازها

چون كابل قديمِ پر از پاک‌بازها
در تو هزار كوچه خرابات و سازها

روییده از لبت گل آوازهای سرخ
بزمی‌ست در گلوی تو از نینوازها

مثل جزیره‌ای به خودت منتهی‌ستی
تنهایی رها شده‌ای از نیازها

لال‌اند از سرودن تو شاعران شهر
ای کیمیای حل شده در رمز و رازها

ای کوه استوار به آتشفشان بغض
كی می‌رسد به شانه‌ی تو سرفرازها

می‌خواستم زنانه بخوانم تو را نشد
دل کنده‌ای گمان کنم از عشق‌بازها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *